Dzisiaj podzielę się z Wami filmami, które uważam za udane adaptacje książek! Co byście dodali do tej listy?
Znacie to uczucie, gdy po obejrzeniu filmu sięgacie po książkę, z której powstała? Albo odwrotnie – po przeczytaniu powieści z niecierpliwością czekacie na jej ekranizację? Adaptacje filmowe książek to fascynujące zjawisko, które pozwala nam doświadczyć ulubionych historii na wiele różnych sposobów. Sprawdźmy moich ulubieńców!
Koralina i tajemnicze drzwi
Koralina to powieść napisana przez Neila Gaimana, opublikowana po raz pierwszy w 2002 roku. Opowiada historię młodej dziewczynki, która w nowym domu odkrywa drzwi prowadzące do równoległego świata. Na pierwszy rzut oka świat ten wydaje się lepszą wersją jej rzeczywistości – rodzice są bardziej uprzejmi, a wszystko jest kolorowe i pełne życia. Szybko się jednak okazuje, że ten świat kryje mroczne sekrety, a „druga matka”, mająca guziki zamiast oczu, pragnie zatrzymać Koralinę na zawsze. Dziewczynka musi użyć swojej odwagi i sprytu, aby uratować siebie i swoich rodziców przed złowrogą mocą alternatywnego świata.
Adaptacja filmowa książki została wydana w 2009 roku. Film został wyreżyserowany przez Henry’ego Selicka, znanego również z pracy nad Miasteczkiem Halloween (The Nightmare Before Christmas). Podobnie jak książka, film opowiada historię Koraliny, ale wprowadza pewne zmiany, aby dostosować fabułę do medium filmowego. Na przykład dodano postać Wybiego – sąsiada, który nie występuje w książce. Jego rola polega na wspieraniu bohaterki w jej przygodach, co nadaje filmowi nieco inny dynamizm. Wprowadzenie tej postaci zmienia też sposób, w jaki widzowie postrzegają samotność Koraliny w nowym miejscu (w książce jest bardziej osamotniona).
Książka jest stosunkowo krótka i skondensowana, co pozwala na szybsze rozwinięcie historii. Film, mimo że również nie jest długi, zawiera dodatkowe sceny i rozwinięcie niektórych wątków, które były tylko zarysowane w powieści.
GWIEZDNY PYŁ
Kolejna adaptacja powieści Gaimana, którą bardzo lubię. Książka łączy elementy klasycznej baśni z unikalnym stylem Gaimana, tworząc historię pełną magii. Akcja powieści rozgrywa się w XIX-wiecznej Anglii, w wiosce Mur, która graniczy z tajemniczym światem zwanym Krainą Czarów.
Głównym bohaterem jest młody chłopak o imieniu Tristran Thorn. Ten, zakochany w pięknej Victorii obiecuje przynieść jej spadającą gwiazdę, którą oboje widzieli na niebie. Aby spełnić obietnicę, bohater wyrusza na niezwykłą podróż poza mury wioski, do magicznej krainy. Na miejscu odkrywa, że gwiazdą nie jest zwykły kawałek kosmicznego kamienia, ale żywa istota, kobieta imieniem Yvaine. Tristran musi chronić ją przed niebezpieczeństwami, jakie czyhają na nią w Krainie Czarów – m.in. przed trzema czarownicami pragnącymi jej serca oraz przed książętami, którzy chcą zdobyć ją dla własnych celów.
Adaptacja filmowa Gwiezdnego pyłu została wydana w 2007 roku, w reżyserii Matthew Vaughna. Film, choć oparty na książce, wprowadza pewne zmiany w fabule i tonie, aby dostosować historię do potrzeb kinowego odbiorcy. Główna linia fabularna pozostaje wierna książce – Tristran (w filmie Tristan) wyrusza na poszukiwanie spadającej gwiazdy, którą okazuje się być Yvaine. Adaptacja upraszcza jednak pewne wątki i postacie, aby nadać historii bardziej dynamiczny charakter. Dla przykładu, zakończenie filmu różni się od zakończenia w książce, nadając całej historii bardziej hollywoodzki, spektakularny finał.
Książka rozwija bardziej złożoną narrację, z wieloma wątkami pobocznymi, które zostały uproszczone lub pominięte w filmie. Zakończenie powieści jest bardziej melancholijne i refleksyjne w porównaniu z happy endem zaprezentowanym w filmie. W porównaniu do adaptacji, powieść ma bardziej subtelny, mroczny ton, typowy dla baśni Gaimana. Film natomiast jest bardziej dynamiczny, z naciskiem na akcję i humor.
WŁADCA PIERŚCIENI
Oczywisty wybór, którego nie mogłam pominąć. Akcja rozgrywa się w Śródziemiu, gdzie różne rasy – ludzie, elfy, krasnoludy i hobbity – walczą o przetrwanie w obliczu zagrożenia ze strony mrocznego władcy Saurona. Sauron stworzył Jedyny Pierścień, aby kontrolować inne Pierścienie Mocy i tym samym zapanować nad Śródziemiem. Głównym bohaterem jest hobbit Frodo Baggins, który odziedziczył Pierścień i musi wyruszyć na niebezpieczną misję, aby zniszczyć go w ogniu Góry Przeznaczenia, jedynego miejsca, gdzie Pierścień może zostać unicestwiony.
Frodo nie jest sam; towarzyszą mu członkowie Drużyny Pierścienia: czarodziej Gandalf, Aragorn (potomek królów), elf Legolas, krasnolud Gimli, hobbici Sam, Merry i Pippin oraz Boromir, syn władcy Gondoru. Tolkien stworzył rozbudowany świat z własnymi językami, historią, mitologią i kulturą, co czyni Władcę Pierścieni jednym z najbardziej wpływowych dzieł literatury fantasy.
Adaptacja filmowa LOTR została zrealizowana przez Petera Jacksona i jest jedną z najbardziej uznanych adaptacji literackich w historii kina. Filmy ukazały się w latach 2001-2003, a każdy z nich zdobył ogromne uznanie zarówno ze strony krytyków, jak i widzów. Adaptacja wiernie odwzorowuje główną fabułę książek, choć pewne elementy zostały zmienione lub pominięte. Na przykład postać Toma Bombadila, która pojawia się w książce Drużyna Pierścienia, nie została uwzględniona w filmie. Filmy z kolei koncentrują się bardziej na akcji i wizualnych efektach, jednocześnie starając się zachować ducha oryginału.
Powieści Tolkiena mają bardziej rozbudowaną narrację, z bogatymi opisami świata i wewnętrznymi monologami postaci. Filmy, chociaż również pełne detali, muszą skupić się na wizualnym przedstawieniu historii i czasem upraszczają niektóre elementy, aby utrzymać zainteresowanie widza. Choć ogólna historia pozostaje ta sama, film Powrót Króla upraszcza i skraca zakończenie książki, szczególnie w odniesieniu do wydarzeń w Shire po zniszczeniu Pierścienia. W filmach pewne postacie, np. Arwen, zyskują większe znaczenie niż w książkach. W książkach pojawiała się rzadko, ale w filmie jej rola zostaje rozszerzona, aby dodać element romantyczny i zwiększyć jej znaczenie w narracji.
Trylogia filmowa zdobyła łącznie 17 Oscarów, w tym 11 za trzecią część, Powrót Króla, co czyni ją jedną z najbardziej nagradzanych serii w historii. Filmy przyczyniły się również do odnowionego zainteresowania książkami Tolkiena i ogólnie literaturą fantasy.
DIABEŁ UBIERA SIĘ U PRADY
Popularna powieść autorstwa Lauren Weisberger, opublikowana w 2003 roku. Książka szybko zdobyła popularność, a jej adaptacja filmowa z 2006 roku, w której wystąpiły Meryl Streep i Anne Hathaway, stała się kultowym hitem. Powieść opowiada historię młodej kobiety, Andy Sachs, która marzy o karierze dziennikarki. Po ukończeniu studiów w prestiżowej uczelni, Andy zaczyna pracę jako asystentka Mirandy Priestly, wpływowej redaktorki naczelnej magazynu mody Runway. Miranda jest niezwykle wymagająca, zimna i bezwzględna, a praca dla niej jest niemal niemożliwa do wykonania. Andy, która nie ma zamiłowania do mody, początkowo traktuje tę posadę jako tymczasowy krok w swojej karierze, jednak szybko odkrywa, że praca dla Mirandy wymaga ogromnych poświęceń, zarówno zawodowych, jak i osobistych.
Adaptacja filmowa Diabła miała premierę w 2006 roku i stała się międzynarodowym sukcesem. Film wyreżyserował David Frankel, a scenariusz napisała Aline Brosh McKenna. Film dość wiernie odwzorowuje główną linię fabularną książki, choć wprowadza pewne zmiany, aby nadać historii bardziej filmowy charakter. W filmie większy nacisk położono na rozwój postaci Mirandy, która, choć przedstawiona jako bezwzględna i chłodna, ma momenty, które ukazują jej bardziej ludzką stronę. Postać Andy w filmie jest bardziej dynamiczna i zdeterminowana w dążeniu do zachowania swojego „ja” w przeciwieństwie do książki, gdzie jej przemiana jest bardziej subtelna. Relacja między Andy a Mirandą jest centralnym elementem filmu, a finał podkreśla wybory, które Andy musi podjąć, aby odzyskać swoje życie.
Film wprowadza wizualny element, który w książce nie był aż tak widoczny – świat mody jest pokazany z całą swoją elegancją i przepychem. Kostiumy, zaprojektowane przez Patricię Field, stały się jednym z najważniejszych elementów filmu, a sama moda zyskała tu status niemalże osobnego bohatera.
Książka ma bardziej satyryczny i krytyczny ton w odniesieniu do świata mody, natomiast adaptacja podchodzi do tego świata z większą dozą stylu i blichtru, pokazując go w bardziej pozytywnym świetle. Choć film w większości zachowuje fabułę książki, zakończenie w filmie jest bardziej optymistyczne i pozytywne. Andy odzyskuje kontrolę nad swoim życiem, a relacja z Mirandą kończy się na bardziej ugodowej nucie.
MARSJANIN
Powieść science fiction autorstwa Andy’ego Weira, opublikowana po raz pierwszy w 2011 roku jako ebook, a następnie w formie drukowanej w 2014 roku. Książka szybko zdobyła popularność, a w 2015 roku została zaadaptowana na film w reżyserii Ridleya Scotta, z Mattem Damonem w roli głównej.
Książka opowiada historię astronauty Marka Watneya, który zostaje przypadkowo pozostawiony na Marsie przez swoją załogę, która sądzi, że zginął podczas burzy piaskowej. Gdy bohater budzi się samotnie na obcej planecie, zdaje sobie sprawę, że musi znaleźć sposób na przetrwanie z ograniczonymi zasobami i bez możliwości kontaktu z Ziemią. Używając swojej wiedzy z zakresu botaniki, inżynierii i nauki, podejmuje szereg kreatywnych i ryzykownych prób, aby przedłużyć swoje życie, a także nawiązać kontakt z NASA, która po odkryciu, że żyje, rozpoczyna misję ratunkową.
Książka jest napisana w formie dziennika Marka, co pozwala czytelnikowi wejść w jego umysł i śledzić jego przemyślenia oraz emocje. Watney jest postacią niezwykle inteligentną, dowcipną i praktyczną, co sprawia, że nawet w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa jego komentarze są pełne humoru i optymizmu. Jednym z najważniejszych aspektów Marsjanina jest jego realistyczne podejście do nauki. Andy Weir, który ma zaplecze techniczne, dokładnie zbadał każdy aspekt książki, aby zapewnić, że technologia i rozwiązania przedstawione w powieści są zgodne z aktualną wiedzą naukową.
Adaptacja filmowa Marsjanina miała premierę w 2015 roku. Film został wyreżyserowany przez Ridleya Scotta, który wiernie odwzorowuje fabułę książki, zachowując jej kluczowe momenty i ton. Pewne zmiany zostały wprowadzone, aby dostosować historię do medium filmowego – na przykład w filmie poświęcono więcej czasu na rozwinięcie wątków związanych z NASA i załogą misji Ares III. Film, podobnie jak książka, jest dynamiczny, pełen napięcia i przerywany humorem Marka.
Powieść jest bardziej intymna, ponieważ w dużej mierze skupia się na wewnętrznych przemyśleniach Marka Watneya. Adaptacja rozszerza natomias perspektywę, pokazując również działania NASA i załogi misji Ares III, co dodaje historii szerszego kontekstu.
Film dość wiernie oddaje fabułę książki, choć niektóre techniczne szczegóły zostały uproszczone, aby uczynić historię bardziej przystępną dla szerszej publiczności. Zakończenie filmu jest również nieco bardziej dramatyczne i widowiskowe, co jest charakterystyczne dla adaptacji filmowych.
V JAK VANDETTA
Kultowa powieść graficzna napisana przez Alana Moore’a i zilustrowana przez Davida Lloyda, która została opublikowana w latach 1982–1989. W 2005 roku komiks został zaadaptowany na film wyreżyserowany przez Jamesa McTeigue’a, z Natalie Portman i Hugo Weavingiem w rolach głównych. Zarówno książka, jak i film stały się symbolami buntu przeciwko totalitaryzmowi i walki o wolność.
Akcja komiksu rozgrywa się w dystopijnej wersji Wielkiej Brytanii, która po nuklearnej wojnie i upadku demokracji przekształciła się w faszystowskie państwo pod rządami partii Norsefire. Społeczeństwo jest ściśle kontrolowane, a wszelka opozycja jest brutalnie tłumiona. Głównym bohaterem jest tajemniczy mężczyzna znany jako V, noszący maskę Guya Fawkesa – historycznej postaci związanej ze spiskiem prochowym z 1605 roku. V jest rewolucjonistą, który dąży do obalenia rządu poprzez terrorystyczne ataki i inspirację społeczeństwa do powstania przeciwko reżimowi. W swojej walce pomaga mu młoda kobieta, którą ratuje przed opresją reżimu.
Adaptacja filmowa V jak Vendetta miała premierę w 2005 roku i była wyprodukowana przez braci Wachowskich, znanych z serii Matrix. Film znacząco różni się od komiksu, ale zachowuje jego podstawowe przesłanie i ikonografię. Podobnie jak komiks opowiada historię V, który walczy z faszystowskim reżimem w dystopijnej Wielkiej Brytanii. Jednak w filmie pojawiają się pewne różnice w fabule i motywacjach postaci – np. filmowy V jest bardziej heroiczną postacią niż jego komiksowy odpowiednik, który jest bardziej ambiwalentny moralnie. Film bardziej koncentruje się na walce o wolność i przeciwstawianiu się opresji, podczas gdy komiks również bada granice między anarchizmem a totalitaryzmem.
Film McTeigue’a oddaje mroczną atmosferę komiksu, ale wprowadza bardziej hollywoodzki sposób narracji, z większym naciskiem na akcję i emocjonalne zaangażowanie widza. Maska V stała się kultowym symbolem, rozpoznawalnym na całym świecie, szczególnie jako znak protestu przeciwko autorytarnym rządom. Komiks Moore’a jest bardziej radykalny i złożony pod względem tematycznym. Porusza kwestie anarchizmu i moralnej dwuznaczności, podczas gdy film bardziej koncentruje się na uniwersalnym przesłaniu o walce o wolność przeciwko tyranii.
Filmowa adaptacja jest bardziej przystępna i dramatyczna, z dynamiczną akcją i efektownymi sekwencjami, podczas gdy komiks bardziej skupia się na psychologii postaci i głębokiej analizie politycznych idei. Adaptacja upraszcza niektóre wątki komiksu i zmienia zakończenie, aby nadać mu bardziej optymistyczny wydźwięk. Komiks oferuje bardziej pesymistyczną i refleksyjną konkluzję, pozostawiając wiele pytań bez odpowiedzi.
DIUNA
Monumentalna powieść science fiction autorstwa Franka Herberta, która została opublikowana w 1965 roku. Diuna jest pierwszą częścią większej serii książek, znanej jako Kroniki Diuny. Powieść ta uważana jest za jedno z najważniejszych dzieł literatury science fiction. Była ona kilkakrotnie adaptowana na ekran, z czego najbardziej znane są adaptacje z 1984 roku oraz z 2021 roku.
Akcja powieści rozgrywa się w odległej przyszłości, w feudalnym społeczeństwie międzygwiezdnym, gdzie wielkie rody rywalizują o władzę nad planetami. Centralnym punktem fabuły jest planeta Arrakis, znana również właśnie jako Diuna. Jest to jedyna planeta, na której można znaleźć cenną „przyprawę”. Głównym bohaterem powieści jest Paul Atryda, młody książę, którego rodzina zostaje zdradzona i zamordowana. Paul odkrywa swoje przeznaczenie jako Mesjasz – Kwisatz Haderach, który ma poprowadzić Fremenów (mieszkańców Diuny) w powstaniu przeciwko tyranii Imperatora i innych rodów, zwłaszcza rodu Harkonnenów.
Herbert pisał w stylu bogatym w szczegóły, tworząc złożony i immersyjny świat. Jego narracja jest pełna wewnętrznych monologów postaci, co pozwala czytelnikom na głębsze zrozumienie ich motywacji i filozofii. Diuna jest również znana z rozbudowanych opisów ekosystemu Arrakis oraz społeczności Fremenów.
1. Adaptacja z 1984 roku (reżyseria: David Lynch)
David Lynch, znany z surrealistycznych i często niepokojących wizji filmowych, podjął się zadania przeniesienia powieści na ekran w 1984 roku. Jego adaptacja jest znana z tego, że w znacznym stopniu różni się od materiału źródłowego. Lynch próbował zawrzeć całą złożoność powieści w jednym filmie, co sprawiło, że fabuła stała się skomplikowana i momentami trudna do śledzenia. Film często odbiega od książki, wprowadzając nowe wątki i zmieniając niektóre kluczowe elementy fabuły. Film jest bardziej eksperymentalny i posiada unikalną estetykę, jednak ta interpretacja Diuny jest luźniejsza, a film skupia się na nieco innych aspektach fabuły niż książka.
Adaptacja z 2021 roku (reżyseria: Denis Villeneuve)
Denis Villeneuve, reżyser znany z takich filmów jak np. Blade Runner 2049, czy Nowy początek podjął się adaptacji Diuny z myślą o wiernym oddaniu złożoności i głębi powieści Franka Herberta. Adaptacja Villeneuve’a jest bardziej wierna książce, z naciskiem na wizualną narrację, atmosferę i rozwój postaci. Film jest bardziej wierny książce, niż poprzednik z 1984 roku – zarówno pod względem fabuły, jak i klimatu. Villeneuve skupił się na oddaniu epickiego rozmachu historii, co znalazło odzwierciedlenie w ogromnych, imponujących scenach oraz dbałości o szczegóły. Adaptacja ta jest często postrzegana jako bardziej przystępna i wierna oryginałowi, co zyskało uznanie wśród fanów książki.
Podczas gdy film Lyncha był bardziej mroczny i surrealistyczny, Villeneuve stworzył adaptację bardziej realistyczną i surową, z naciskiem na przedstawienie Arrakis jako niebezpiecznej, ale pięknej planety. Wersja z 2021 roku poświęca też znacznie więcej czasu na rozwój postaci, co pozwala widzom lepiej zrozumieć motywacje Paula oraz innych kluczowych postaci. Adaptacja Lyncha była bardziej zwięzła, co często prowadziło do spłycenia niektórych wątków i postaci.
Zobacz też:
POKUTA
Pokuta to powieść autorstwa Iana McEwana, opublikowana w 2001 roku. Rozgrywa się w trzech aktach, obejmujących różne okresy czasowe:
- Część pierwsza (lata 30. XX wieku): Akcja zaczyna się w posiadłości rodziny Tallisów w Anglii. Główną bohaterką jest trzynastoletnia Briony Tallis, aspirująca pisarka o bujnej wyobraźni. Briony błędnie interpretuje relację między swoją starszą siostrą Cecilią a synem służącej Robbiem Turnerem, którego Cecilia kocha. Po tym, jak Briony jest świadkiem zbliżenia między Cecilią a Robbiem, oraz po incydencie z listem miłosnym i napaści na jej kuzynkę, Briony oskarża Robbiego o gwałt. Jej oskarżenie jest fałszywe, ale prowadzi do dramatycznych konsekwencji.
- Część druga (II wojna światowa): Robbie, aby uniknąć więzienia, zgłasza się do wojska. Opowieść koncentruje się na jego przeżyciach na froncie we Francji oraz na relacji między nim a Cecilią, która zerwała kontakty z rodziną po jego aresztowaniu. Ich miłość przetrwała, ale wojna oddala ich od siebie.
- Część trzecia: Dorosła Briony, obecnie uznana pisarka, próbuje naprawić krzywdy, które wyrządziła. Ostatecznie ujawnia, że jej książka, którą czytelnik ma za relację prawdziwych wydarzeń, jest w rzeczywistości fikcją, ponieważ prawdziwa historia Robbiego i Cecilii zakończyła się tragicznie.
Film z 2007 roku wiernie odtwarza wydarzenia z książki, zachowując jej trzyczęściową strukturę. Joe Wright skupił się na wizualnym przedstawieniu historii, co jest szczególnie widoczne w niezwykle malowniczych kadrach, takich jak ikoniczna scena z zieloną sukienką Cecilii czy imponujące ujęcie z plaży w Dunkierce, które trwa kilka minut bez cięcia. Film akcentuje emocjonalną intensywność relacji między bohaterami i dramatyczne konsekwencje młodzieńczego błędu Briony. Również tutaj widzimy temat pokuty, który jest wiodący w całej narracji.
Książka wykorzystuje wewnętrzne monologi i złożoną narrację z różnych perspektyw, co w filmie zostało zastąpione bardziej bezpośrednią formą narracji wizualnej. Film musiał więc skoncentrować się na wizualnym przekazie emocji i relacji, co w zasadzie udało się, choć pewne niuanse wewnętrznych przeżyć postaci mogą być mniej wyraźne niż w książce.
Zarówno książka, jak i film Pokuta są wyjątkowymi dziełami, które w odmienny sposób, ale równie skutecznie, oddają tragizm i piękno opowiedzianej historii. Książka McEwana jest pełna złożoności i głębi, natomiast film Wrighta jest wizualnie zachwycającą i emocjonalnie poruszającą adaptacją, która w pełni oddaje dramatyczne napięcie i tragizm opowieści.
HARRY POTTER
Seria siedmiu książek fantasy autorstwa J.K. Rowling, która stała się jednym z najbardziej wpływowych i popularnych dzieł literatury dla młodzieży. Opowieść śledzi losy młodego czarodzieja, Harry’ego Pottera, i jego przyjaciół, którzy uczęszczają do Szkoły Magii i Czarodziejstwa, tj. do Hogwartu. Książki te zostały zaadaptowane na osiem filmów, które osiągnęły ogromny sukces komercyjny i kulturowy. Cykl rozpoczyna się od książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny, w której jedenastoletni Harry dowiaduje się, że jest czarodziejem i rozpoczyna naukę w szkole. W każdej kolejnej części Harry dorasta, a fabuła staje się coraz bardziej mroczna i złożona.
Seria filmowa Pottera była realizowana przez wytwórnię Warner Bros. między 2001 a 2011 rokiem. Obejmuje osiem filmów, które wiernie adaptują wszystkie książki, choć z koniecznymi skrótami. Produkcje te są stosunkowo wierne książkom, choć z pewnymi zmianami wynikającymi z ograniczeń czasowych. Wiele wątków pobocznych zostało pominiętych lub uproszczonych, a niektóre postacie i motywy nie zyskały takiego rozwinięcia jak w powieściach.
Wczesne filmy, reżyserowane przez Chrisa Columbusa, mają bardziej bajkowy, dziecięcy ton, który odzwierciedla początkowe części serii. Z czasem, zwłaszcza pod reżyserią Davida Yatesa, ton staje się bardziej mroczny i dojrzały, co odpowiada ewolucji książek. Filmy starają się oddać magię i atmosferę Hogwartu oraz świata czarodziejów, choć niektóre elementy, takie jak złożoność polityki magicznego świata czy wewnętrzne przeżycia bohaterów, zostały uproszczone.
Zobacz też: Fabuła filmów Harry Potter – streszczenie najważniejszych informacji
SKAZANI NA Shawshank
Film z 1994 roku, który zdobył status kultowego i jest często uważany za jeden z najlepszych filmów wszech czasów. Jest adaptacją noweli Stephena Kinga zatytułowanej Rita Hayworth and Shawshank Redemption z 1982 roku, która została opublikowana w zbiorze opowiadań Cztery pory roku (Different Seasons). Zarówno książka, jak i film opowiadają poruszającą historię przyjaźni, nadziei i wolności w obliczu trudnych okoliczności.
Nowela Stephena Kinga skupia się na losach Andy’ego Dufresne’a, bankiera niesłusznie skazanego na dożywotnie więzienie za morderstwo żony i jej kochanka. Trafia on do więzienia Shawshank, gdzie spędza wiele lat. Andy, pomimo trudnych warunków, nie traci nadziei. Przyjaźni się z innym więźniem -Redem, znanym w więzieniu jako człowiek, który „potrafi załatwić wszystko”. Andy wykorzystuje swoje umiejętności finansowe, aby zyskać przychylność strażników i naczelnika więzienia, pomagając im w praniu pieniędzy. Przez lata opracowuje jednak plan ucieczki, który ostatecznie realizuje po 19 latach spędzonych za kratami. Po ucieczce Andy zostawia Redowi wskazówki, jak odnaleźć ukryte przez niego pieniądze, a następnie obaj planują spotkać się w Meksyku.
Film Franka Darabonta w dużej mierze pozostaje wierny noweli Kinga, ale dodaje pewne szczegóły, które rozwijają postacie i nadają historii większy emocjonalny rezonans. W filmie podobnie jak w książce, historia opowiadana jest z perspektywy Reda, który z czasem staje się jednym z najbliższych przyjaciół Andy’ego. Jednym z najbardziej ikonicznych aspektów filmu jest jego narracja – Morgan Freeman, dzięki swojemu głosowi, wprowadza widza w atmosferę i emocje towarzyszące bohaterom. Film koncentruje się na rozwijającej się przyjaźni między Andym a Redem, a także na wpływie, jaki Andy wywiera na życie więźniów i strażników w Shawshank.
Adaptacja Franka Darabonta jest wyjątkowo wierna oryginalnej noweli Stephena Kinga, zarówno pod względem fabuły, jak i charakterystyki postaci. Choć film dodaje kilka scen, które pogłębiają tło historii, to zachowuje istotę i główne tematy noweli. W książce narratorem też jest Red, co pozwala na osobisty i introspektywny wgląd w wydarzenia. Zarówno książka, jak i adaptacja poruszają te same kluczowe tematy: nadzieję, przyjaźń, wolność i zadośćuczynienie. Film jednak bardziej uwypukla emocjonalną więź między bohaterami, co sprawia, że jest on bardziej poruszający dla szerokiej publiczności.
Zobacz też: Jennifer L. Armentrout – serie książek i kolejność czytania!
Brak komentarzy