W świecie Harrego Pottera magia ułatwia życie czarodziejom i czarownicom, jednak nawet i społeczność magiczna posiada organ zarządzający odpowiedzialny za nadzorowanie użycia magii. Aby utrzymać porządek w społeczeństwie, czarodzieje z Harrego Pottera przestrzegają zbioru zasad i przepisów, które dotyczą również istot innych niż ludzie, np. wiedźmy, wampiry, a nawet skrzaty domowe.
Magiczne zwierzęta jako zwierzątko domowe?
Ministerstwo Magii klasyfikuje magiczne stworzenia na różne poziomy zagrożenia – od X (najmniej niebezpieczne) do XXXXX (najbardziej niebezpieczne). Stworzenia takie jak Horklumpy i Flobberworms zaliczają się do kategorii X i uważane za bardziej uciążliwe, niż mordercze. Natomiast w kategorii XXXXX sklasyfikowano np. bazyliszki, rogate węże, smoki i całkowicie przemienione wilkołaki – te stworzenia oznaczone zostały jako mordercze. Zgodnie z zasadą logiki – te stworzenia nie mogą być trzymane jako zwierzęta domowe. Prawo to ma na celu zapobieganie potencjalnym kolizjom i wypadkom, które mogłyby wyniknąć w przypadku spotkania z tymi niebezpiecznymi stworzeniami w miejscu publicznym. Podobnie jak w świecie mugoli, rozsądne jest założenie, że społeczeństwo wolałoby nie spotykać potencjalnie niebezpiecznej bestii w miejscu publicznym.
Nielegalna hodowla magicznych stworzeń
Zgodnie z rozporządzeniem podjętym w 1965 roku, znanym jako Zakaz Hodowli Eksperymentalnej, Ministerstwo Magii surowo zabrania hodowli egzotycznych i niebezpiecznych magicznych stworzeń. Z biegiem czasu Departament Regulacji i Kontroli Magicznych Stworzeń wzmocnił i utrzymał to prawo. W powyższym rozporządzeniu znajdują się jednak zauważalne luki, które prowadzą do dalszej hodowli magicznych stworzeń, chociaż zazwyczaj są to mniej niebezpieczne odmiany, takie jak Pygmy Puff i Blast-Ended Skrewts. Tutaj warto wspomnieć osobę Hagrida, który znany jest z częstego przekraczania granic tego prawa przez nawiązywanie kontaktów z nielegalni hodowcami i handlarzami egzotycznymi zwierzętami – np. kiedy w pubie Hog’s Head otrzymał smocze jajo.
Używanie czarów przez nieletnich
W przypadku czarodziejów i czarownic w wieku poniżej 17 lat używanie magii poza wyznaczonymi terenami szkolnymi jest prawnie zabronione. To ograniczenie zostało ustanowione na mocy Dekretu w sprawie rozsądnego ograniczenia magii nieletnich z 1875 r. wydanego przez Ministerstwo Magii. Zakaz służy dwóm głównym celom: zapobieganiu urazom lub krzywdom, które mogą wyniknąć z niepewnych i zagrażających życiu sytuacji oraz zachowaniu tajemnicy o magicznym świecie przed mugolami. Harry w Zakonie Feniksa rzucił zaklęcie Patronusa, aby odeprzeć atak dementorów na Privet Drive i nawet mimo samoobrony, wpadł w kłopoty. Magiczna interwencja była wykrywalna, ponieważ Harry wciąż miał nałożone oznaczenie z Ministerstwa. Kiedy młode czarownice i czarodzieje przekroczą ograniczenie wiekowe, ślad zostanie trwale zniesiony.
Użycie różdżki
Chociaż istoty magiczne, takie jak gobliny, wampiry, wiedźmy, olbrzymy, skrzaty domowe, wile i wilkołaki (w swojej ludzkiej postaci) są uznawane w świecie (magicznym) obok magicznych ludzi, zna tę grupę zostały nałożone pewne ograniczenia. Zakaz posiadania różdżki z 1631 r. stanowi, że istoty inne niż ludzie nie mogą posiadać różdżki, ponieważ Ministerstwo twierdzi, że nie mają one równej pozycji prawnej w społeczeństwie. Pomimo tego zakazu, niektóre z tych istot niebędących ludźmi posiada wrodzone zdolności magiczne, które pozwalają im wykonywać magię bez różdżki a gobliny i skrzaty domowe często współpracują z czarodziejami i czarownicami w magicznej społeczności.
Przywoływanie żywych istot
Przywoływanie istniejących obiektów za pomocą różdżki jest powszechną praktyką, często stosowaną dla wygody. Akt przywoływania żywych istot jest uważany za nielegalny, przede wszystkim ze względu na względy etyczne związane z manipulacją samym życiem. Choć teoretycznie możliwe, przywoływanie żywych istot jest uważane za wysoce niebezpieczne i skomplikowane. Potencjalne komplikacje pojawiają się, gdy zaklęcie przywołujące nie zostanie wykonane prawidłowo, co skutkuje manifestacją hybrydowej istoty, np. ropucho – królika. Ograniczenia prawne traktują bezpieczeństwo jako priorytet, biorąc pod uwagę, że nawet najbardziej biegli czarodzieje i czarownice mogą popełnić błąd w tym procesie. Sprawdzone, wprowadzające zaklęcia przyzywające, których uczą się młodzi uczniowie skupiają się na prostszych zadaniach.
Rzucanie zaklęć niewybaczalnych
W świecie czarodziejów istnieją trzy niewybaczalne zaklęcia: Imperius (która zapewnia całkowitą kontrolę nad umysłem i ciałem), Cruciatus (która powoduje intensywny ból) i uśmiercające (która powoduje natychmiastową śmierć). W świecie magii legalność tych klątw jest jasna: używanie ich jest zabronione, szczególnie biorąc pod uwagę wymóg, aby rzucający rzeczywiście miał zamiar wyrządzić krzywdę. Jednak w czasie wojny, na przykład podczas konfliktu ze zwolennikami Voldemorta, zaklęcia te były często stosowane, w tym przez samego Harry’ego Pottera (z wyjątkiem Klątwy Uśmiercającej). Wykonywanie niewybaczalnych klątw wymaga skomplikowanych umiejętności magicznych, nawet trudnych dla osób takich jak Harry Potter, który zmagał się z rzuceniem cruciatusa na Bellatrix Lestrange.
Zobacz też: Styczniowe premiery na Netflixie, HBO MAX, PRIME – 2024
