Johan Pilestedt, dyrektor kreatywny stojący za sukcesem Helldivers 2, wywołał gorącą dyskusję w środowisku graczy swoim stanowczym sprzeciwem wobec wprowadzania inicjatyw DEI (Diversity, Equity, and Inclusion) do gier wideo. Jego wypowiedź padła w odpowiedzi na komentarz fana na platformie X, gdzie jednoznacznie stwierdził, że „jeśli coś nie dodaje wartości do doświadczenia z gry, to mu szkodzi”.
Pilestedt podkreślił, że gry powinny koncentrować się przede wszystkim na dostarczaniu niezapomnianych wrażeń graczom. Ta deklaracja pojawia się w czasie, gdy branża gier zmaga się z rosnącą presją na wprowadzanie elementów różnorodności i inkluzywności do swoich produkcji. Dyrektor kreatywny Helldivers 2 zwrócił szczególną uwagę na to, że próby sztucznego wprowadzania elementów DEI często odbywają się kosztem jakości rozgrywki i immersji gracza. Jego stanowisko spotkało się zarówno z gorącym poparciem, jak i ostrą krytyką ze strony różnych środowisk związanych z branżą gier.
Sukces Helldivers 2 pokazuje, że możliwe jest stworzenie wciągającej gry bez bezpośredniego odnoszenia się do współczesnych konfliktów społeczno-politycznych. Pilestedt wyjaśnił, że w uniwersum gry ludzkość jest zjednoczona w swojej skrajnej ksenofobii wobec pozaziemskich zagrożeń, co paradoksalnie można interpretować jako swoistą formę inkluzywności. „Nie lubię etykiet” – stwierdził twórca – „ale ludzkość jest zjednoczona w swojej skrajnej ksenofobii na Super Earth. Może to jest swego rodzaju #Inclusion? Naprawdę nie dbam o to. Twórzmy dobre gry, nie twórzmy współczesnych manifestów politycznych.” Ta wypowiedź podkreśla jego przekonanie, że elementy społeczne i polityczne w grach powinny wynikać naturalnie z narracji, a nie być dodawane na siłę w odpowiedzi na zewnętrzne naciski. Helldivers 2, mimo swojej satyrycznej natury i komentarza na temat militaryzmu i ekspansjonizmu, pozostaje przede wszystkim grą skupioną na dostarczaniu rozrywki.
I don’t like labels. But mankind is united in its extreme xenophobia on Super Earth. #Inclusion so, maybe that’s DEI?
I really don’t care. Make good games, don’t make a contemporary political statement.
— Pilestedt (@Pilestedt) January 1, 2025
Wypowiedzi Pilestedta wywołały falę dyskusji w społeczności graczy, która od dawna jest podzielona w kwestii roli polityki i społecznego aktywizmu w grach wideo. Część graczy entuzjastycznie przyjęła jego stanowisko, widząc w nim głos rozsądku w czasie, gdy wiele studiów próbuje na siłę wprowadzać elementy DEI do swoich produkcji. Inni argumentują, że reprezentacja różnorodności w mediach jest ważna i może być wprowadzana bez szkody dla jakości gry. Szczególnie interesująca była reakcja Marka Kerna, byłego lidera zespołu World of Warcraft, który zauważył, że sama możliwość prowadzenia takiej dyskusji świadczy o zmianie w branży. Kern podkreślił, że wcześniej tego typu wypowiedzi byłyby ignorowane lub tuszowane, a fakt, że media głównego nurtu podejmują ten temat, świadczy o przesunięciu tzw. „okna Overtona”.
Od momentu premiery w 2024 roku, Helldivers 2 stało się nieoczekiwanie polem bitwy w kulturowej wojnie toczącej się w środowisku graczy. Kontrowersje wybuchły, gdy część społeczności zaczęła domagać się dodania do gry kosmetycznych elementów zawierających ideologicznie nacechowane symbole. Te żądania spotkały się ze zdecydowanym sprzeciwem innych graczy, prowadząc do gorących dyskusji w mediach społecznościowych. Sytuację dodatkowo skomplikowały działania moderatorów oficjalnego serwera Discord gry, którzy banowali użytkowników za używanie emoji wymiotów w kontekstach, które uznali za nieodpowiednie. Katherine Baskin, Community Manager Helldivers 2, wywołała dodatkowe kontrowersje, określając grę jako „dość woke” i ujawniając, że studio aktywnie banuje osoby uznane za „bigotów”.
Stanowisko Pilestedta odzwierciedla rosnące wśród deweloperów przekonanie, że gry wideo powinny przede wszystkim koncentrować się na dostarczaniu rozrywki i tworzeniu wciągających historii, a nie na przekazywaniu zewnętrznych komunikatów politycznych czy społecznych. Zwolennicy tego podejścia argumentują, że sztuczne wprowadzanie tematów politycznych czy społecznych do gier często podważa artystyczną wizję i alienuje graczy szukających w grach ucieczki od rzeczywistości. Co więcej, wielu deweloperów zauważa, że próby wprowadzania elementów DEI często prowadzą do powierzchownego traktowania ważnych tematów, co w rezultacie przynosi więcej szkody niż pożytku zarówno dla samej gry, jak i dla idei, które miały promować.
Dyskusja wywołana przez Pilestedta skłania do głębszej analizy wpływu inicjatyw DEI na jakość gier wideo. Krytycy argumentują, że skupienie się na spełnianiu zewnętrznych wymogów dotyczących różnorodności często odbywa się kosztem innych aspektów produkcji, takich jak mechanika rozgrywki, narracja czy oprawa audiowizualna. Z drugiej strony, zwolennicy DEI wskazują na przykłady gier, które z sukcesem połączyły wysoką jakość rozgrywki z reprezentatywnym przedstawieniem różnych grup społecznych. Kluczowe wydaje się znalezienie równowagi między tymi dwoma aspektami, tak aby elementy różnorodności wynikały naturalnie z wizji twórczej, a nie były dodawane na siłę w odpowiedzi na zewnętrzne naciski.
Wypowiedzi Johana Pilestedta i subsequent reakcje społeczności graczy wskazują na możliwą zmianę kierunku w branży gier wideo. Coraz więcej twórców i graczy otwarcie kwestionuje zasadność podporządkowywania procesu twórczego zewnętrznym wymogom społeczno-politycznym. Jednocześnie sukces komercyjny i artystyczny takich produkcji jak Helldivers 2 pokazuje, że możliwe jest tworzenie angażujących gier bez explicite odnoszenia się do współczesnych debat społecznych. Przyszłość branży może należeć do tych deweloperów, którzy potrafią znaleźć złoty środek między artystyczną wizją a odpowiedzialnością społeczną, nie poświęcając przy tym jakości swoich produkcji.
Kontrowersja wokół wypowiedzi Pilestedta pokazuje, jak złożonym i delikatnym tematem jest rola DEI w branży gier wideo. Z jednej strony, istnieje uzasadniona potrzeba większej reprezentacji różnych grup społecznych w mediach, w tym w grach. Z drugiej strony, mechaniczne wprowadzanie takich elementów może prowadzić do obniżenia jakości produktu końcowego i alienacji części odbiorców. Kluczem wydaje się być podejście, w którym różnorodność i inkluzywność wynikają naturalnie z procesu twórczego, a nie są narzucane z zewnątrz. Sukces Helldivers 2 może stanowić przykład tego, jak tworzyć angażujące gry, które poruszają ważne tematy społeczne bez rezygnowania z podstawowego celu, jakim jest dostarczanie rozrywki graczom.
Brak komentarzy